weer meer van hetzelfde...
Vandaag mocht ik weer voor 'n ingelaste extra controle naar de nefroloog. Mijn bloed werd weer 'CITO' geprikt en ik mocht even plaatsnemen in de wachtkamer. Na een paar minuten werd ik door de arts geroepen en mochten mijn kinderen en ik meelopen.
Mijn bloeddruk werd gemeten; ze vond 'm iets aan de lage kant deze keer; 120/65. Ik vond 'm juist wel netjes, vooral gezien de bloeddrukverlagers die ik slik. De vorige keren was 'ie wel stabiel maar iets aan de hoge kant. Mijn gewicht lijkt ook nog stabiel (69,8 kg) maar omdat 't met mijn kleding aan is heb ik toch 't idee dat ik eerder aan 't afvallen ben dan aan 't aankomen. Ik houd 't in de gaten in ieder geval.
Mijn bloeduitslagen waren nog niet bekend dus we hadden nog even een gesprek hoe 't nu gaat. De arts begint 't nu ook wel lang te vinden duren voordat ik opgeroepen word voor de operatie t.a.v. dat stukje wild vlees. Ik vind 't in ieder geval erg vervelend dat ik nog steeds niet weet waar ik aan toe ben.
Ik stelde de arts nog de vraag hoe het nu zat met mijn fosfaat bloeduitslagen. Die bleek een tijdje geleden nogal aan de lage kant dus ik moest meer smeerkaas eten was toen het advies. Dat heb ik inmiddels gedaan en het werpt zijn vruchten af; mijn fosfaat is nu onder controle.
De laatste keer bleek mijn HB gehalte toch weer iets aan de lagere kant dan de vorige keer, nog geen reden tot paniek maar ze blijven 't wel controleren in ieder geval. Het blijkt dat de Sirolimus die ik slik wel voor schommelende waarden kan zorgen. Niet enkel mijn HB, maar ook de kreatinine. Maar de bloedwaarde van de sirolimus bleek heel erg netjes, dus ze vermoeden toch wat anders.
Het gesprek was snel klaar en ze wilde nog even zeker weten of ik geen bacteriële infectie in mijn nieuwe nier/nierbekken meer heb. Dus of ik nog even een extra potje wilde vullen. Da's best lastig als je nét 'n potje gevuld hebt. Dus ik maar even wat koffie drinken in de wachtkamer, de kalium zorgt ervoor dat je veel gaat plassen. Dit vertelde ik de arts ook en omdat ik dus toch even moest wachten gaf ze aan dat ze me zo nog een keer zou roepen als de bloeduitslagen bekend waren. En zo geschiedde.
We werden weer naar binnen geroepen en de arts gaf nog aan; als de kreatinine onder de 150 is, annuleert ze de biopsie. Dat klonk me nogal hoopvol in de oren dus daar had ik geen moeite mee. Totdat ze op de 'refresh' knop klikte en de uitslag in beeld kwam te staan.
honderd-ag-en-taggetig. Oftewel 188...
Niet gek veel lager dus dan de vorige keer. Weer 'n illusie armer. Dus die biopsie gaat door...
Honderdachtentachtig vond ze dus nog steeds aan de (te) hoge kant. Die biopsie moet nu dus toch uitsluitsel geven wat en hoe. Ik hoop nog steeds dat het géén afstoting is. Maar wat 't dan wel is en wat er aan de hand is; geen idee.
Verder gaf ik de specialist nog aan dat ik meer en meer fysiek last van de NSK heb. Dat ding mag er inmiddels echt wel uit. Even op en neer hobbelen naar de Albert Heijn levert al irritaties op waardoor ik daarna minimaal anderhalf uur (stil) op de bank moet zitten. Kan je nagaan hoe ik me voel (en wat voor consequenties het heeft) als ik een dag rondloop op mijn werk of met mijn kinderen naar de dierentuin ga. Ik baal er goed van. Ik zit er daarom ook serieus aan te denken om 'n rolstoel te regelen ergens, zodat ik wat meer fysiek geremd word in mijn doen en laten. Ik heb namelijk best moeite met stilzitten, ondanks dat 't me een hoop irritaties oplevert op dit moment. Dus als je me straks ziet rondrijden in een rolstoel; já ik kan nog wel lopen, maar ik probeer mijzelf een beetje af te remmen...
Als 't goed is krijg ik morgen een telefoontje over wanneer ik de biopsie precies krijg. Deze week als 't goed is. Ben benieuwd...
Aantal keer bekeken: 23597
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
