Eindelijk een stapje verder...
Ik heb nog steeds erg last van mijn nier. En al een hele tijd geen blog geschreven.
De voornaamste reden dat ik de afgelopen periode geen blog geschreven heb, komt door "het kastje en de muur".
De afgelopen periode ben ik verschillende keren in 't ziekenhuis geweest. Zowel in Ede, mijn "standaard" ziekenhuis, als in Nijmegen, mijn transplantatie ziekenhuis.
Ik heb verschillende onderzoeken gehad, echo's, zittend en liggend, scans, door artsen zelf uitgevoerd en door radiologen; ze komen er maar niet achter wat er aan de hand is.
Mijn arts denk nog steeds (net als ik eigenlijk), op basis van mijn klachten, dat er wel eens een obstructie tussen mijn nier en mijn blaas kan zitten waardoor mijn nier onder druk komt te staan.
Er is veelvuldig overleg geweest met de nefrologen en urologen in Nijmegen; de Urologen zouden een "dubbel-j katheter" kunnen/moeten plaatsen maar op basis van de onderzoeken vinden de urologen dat er niet onomstotelijk bewezen is dat er een obstructie zit en willen daarom die katheter niet plaatsen.
Mijn arts vertelde echter dat de nefroloog in Nijmegen letterlijk aangaf:
Als ik naar de plaatjes kijk, kan ik een obstructie niet uitsluiten
Lekker tegenstrijdig dus.
Nu mag ik komende dinsdag naar Nijmegen, naar de poli van de nefroloog; mijn arts gaf al aan dat de nefroloog daar 'verschillende plannetjes' heeft: onder andere is het een optie om mij (kort) op te nemen, mij dan plaspillen te geven, zodat mijn nier extra onder druk komt te staan, om zo zoveel mogelijk bewijsmateriaal te verzamelen voor de urologen zodat zij met het juiste bewijs die dubbel-j-katheter kunnen gaan plaatsen.
Het duurt nu al bijna 3 maanden; ik ben er een beetje klaar mee. Ik wil mijn normale leven en gang van zaken weer oppakken...
Als ik in Nijmegen geweest ben, volgt er weer een blog...
Aantal keer bekeken: 19511
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
